تعریف و کاربرد فرض واحد پولی از مفروضات حسابداری

پول ارزش مبادله‌ای دارد و می‌تواند وسیله‌ای برای مبادله باشد که اگر ارزش مبادله‌ای بالفعل نداشت حتی وسیله‌ای برای مبادله هم نمیتوانست باشد.

وسیله‌ای که فاقد “ارزش” باشد نمی‌تواند نقش وسیله را بازی کند زیرا کسی که در مقابل دریافت وسیله خاصی حاضر می‌شود کالای خود را به دیگری واگذار کند بدین علت است که می‌داند این وسیله همواره ارزش مبادله‌ای خود را حفظ خواهد کرد و می‌توان آن را تصاحب کرد و چون پول هم دارای ارزش مبادله‌ای است به عنوان وسیله مبادله مورد قبول واقع می‌شود.

فرض واحد اندازه گیری به این معنی می‌باشد که کلیه  عملیات و رویدادهای مالی باید بر حسب پول مورد محاسبه  قرار گرفته و گزارش شود.

اندازه‌گیری بر حسب واحد پول به خاطر این است که برای اندازه گیری باید واحد ثابتی  باشد. اما در واقعیت به دلیل وجود تورم ارزش واقعی پول در طول زمان کاهش می‌یابد. زیرا واحد پول برعکس مقیاس‌های دیگر که در اندازه‌گیری فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد قدرت خرید ثابتی ندارد.

و افزایش سطح عمومی قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید پول باعث شده است  که فرض واحد اندازه‌گیری برحسب پول به یکی از پر بحث‌ترین مفروضات حسابداری تبدیل شود و موقعیت این فرض در میان سایر مفروضات حسابداری ضعیف باشد. و با این حال نیز می‌توان در گزارش‌های مالی کاهش قدرت خرید پول را به نحوی از بی‌ثباتی واحد اندازه‌گیری را برطرف کرد.

شناسایی عبارت است از ثبت رسمی یک رویداد اقتصادی در صورت‌های مالی به عنوان یک دارایی. یک بدهی. یک هزینه و یا نظیر آن ها.

شناسایی هم شامل شناسایی اولیه یک قلم و هم تغییراتی که در مبلغ آن ثبت شده شامل می‌شود.

با توجه به اصل شناسایی: یک وسیله که از یک رویداد اقتصادی دیگر ناشی می‌شود اگر موارد زیر را داشته باشد باید شناسایی گردد:

• وسیله مورد نظر تعریف یک عنصر صورت‌های مالی را داشته باشد.
• وسیله مورد نظر دارای صفتی باشد که آن را بتوان به صورت قابل اتکایی در قالب واحد پولی اندازه‌گیری کرد.
• هر چه در مورد یک وسیله شواهد بیشتری وجود داشته باشد و کیفیت این شواهد هرچه بهتر باشد در مورد اندازه‌گیری آن وسیله ابهام کمتری وجود خواهد داشت و آن وسیله از اتکاپذیری بیشتر برخوردار خواهد بود.

اندازه گیری صورت‌های مالی:

این سه مورد شناسایی در مورد همه‌ی عنصر های صورت‌های مالی کاربرد دارند. منافعی که از شناسایی یک وسیله انتظار داریم باید از هزینه‌های مورد انتظار از استفاده اطلاعات مورد نظر بیشتر باشد.

قبل از بحث درمورد اصل های مشخص‌تر باید به مورد شماره 2 آگاهی عمیق‌تری داشته باشیم زیرا ممکن است منظور از واژه  “صفت” روشن نباشد. صفت به ویژگی یک وسیله گفته می‌شود.

برای مثال صفت‌های یک دارایی شامل حجم. رنگ و وزنش می‌باشد. استفاده کنندگان صورت‌های مالی به صقت‌های مالی مثل بهای تمام شده تاریخی یا بهای جایگزینی جاری یک وسیله علاقه دارند. گرچه مورد شماره 2 اجازه می‌دهد هر صفتی گزارش شود.

ولی صقت منتخب شده باید به طور قابل اتکایی قابل اندازه گیری بر حسب ریال باشد.

1_ مقیاس اسمی: در حسابداری برای نمودارحساب‌ها و یا کدینگ حساب‌ها از مقایس اسمی استفاده شده است.

2_ مقیاس رتبه‌ای(ترتیبی): در حسابداری برای مرتب نمودن دارایی‌ها و بدهی‌ها از مقیاس رتبه‌ای استفاده می‌شود.

3_ مقیاس فاصله ای: در حسابداری برای محاسبه حاشیه سود یا نقطه سر به سر از مقیاس فاصله ای استفاده می‌شود.

4_ مقیاس نسبی: در حسابداری برای نسبت دارایی‌ها به بدهی‌ها از مقیاس نسبی استفاده می‌شود.