هدف استاندارد 38 حسابداری، بهبود مربوط‌بودن، قابلیت‌اتکا و قابلیت‌مقایسه اطلاعاتی است که واحدگزارش‌گر، در صورت‌های مالی خود درباره ترکیب تجاری و آثار آن ارائه می‌کند. برای این منظور، استاندارد 38 درخصوص موارد زیر، اصول و الزاماتی را برای واحد تحصیل‌کننده تعیین می‌کند:
الف. براساس استاندارد 38 نحوه شناخت و اندازه‌گیری دارایی‌های قابل‌تشخیص تحصیل‌شده، بدهی‌های تقبل‌شده و منافع فاقد حق‌کنترل در واحد تحصیل‌شده در صورت‌های‌مالی آن؛
ب. براساس استاندارد 38 نحوه شناخت و اندازه‌گیری سرقفلی تحصیل‌شده در ترکیب‌تجاری یا سود حاصل از خرید زیرقیمت؛ و
پ. براساس استاندارد 38 تعیین اطلاعاتی که باید افشا شود تا استفاده‌کنندگان (استفاده‌کنندگان از اطلاعات حسابداری) صورت‌های‌مالی را قادر به ارزیابی ماهیت و آثار مالی ترکیب‌تجاری کند.
استاندارد 38 حسابداری برای معامله یا رویداد دیگری که تعریف ترکیب‌تجاری را احراز می‌کند، کاربرد دارد. این استاندارد در موارد زیر به‌کار گرفته نمی‌شود:
الف. به‌حساب‌گرفتن تشکیل‌مشارکت در صورت‌های مالی آن مشارکت.
ب. تحصیل یک دارایی یا گروهی از دارایی‌ها که تشکیل‌دهنده فعالیت‌تجاری نباشد. در چنین مواردی، واحد تحصیل‌کننده باید هر یک از دارایی‌های قابل‌تشخیص تحصیل‌شده (شامل دارایی‌هایی که تعریف و معیارهای شناخت دارایی‌های‌نامشهود در استانداردحسابداری17 (دارایی‌های نامشهود) را احراز می‌کنند) و بدهی‌های تقبل‌شده را مشخص و شناسایی کند. بهای‌تمام‌شده این گروه باید برمبنای ارزش منصفانه نسبی آن‌ها در تاریخ خرید، به هر یک از دارایی‌های قابل‌تشخیص و بدهی‌های منفرد تخصیص یابد. چنین معامله یا رویداد دیگری، منجر به ایجاد سرقفلی نمی‌شود.
