خرید
تومـــــــــــان
هدف استاندارد حسابداری شماره 13، تجويز نحوه عمل حسابداري مخارج تأمين مالي است. براساس اين استاندارد، مخارج تأمين مالي عموماً بلافاصله به‌عنوان هزينه دوره شناسايي مي‌شود، به‌استثناي مواردي كه اين مخارج به‌حساب دارايي واجد شرايط منظور مي‌گردد.
استاندارد حسابداری شماره 13 بايد براي حسابداري مخارج تامين‌مالي به‌كار گرفته شود.
مخارج واقعي يا انتسابي به حقوق صاحبان سرمايه، در اين استاندارد مطرح نمي‌شود.
اصطلاحات ذيل در استاندارد حسابداری شماره 13 با معاني مشخص زير به‌كار رفته است:
مخارج تأمين مالي ممكن است شامل موارد زير باشد:
الف. سود تضمين شده، كارمزد و جرايم ديركرد تسهيلات مالي كوتاه‌مدت و بلندمدت.
ب. مخارج جنبي تسهيلات مالي دريافتي ازقبيل: حق‌ثبت و حق‌تمبر اسناد تضميني واگذاري در رابطه با قراردادهاي مربوط.
ج. مخارج تأمين مالي مربوط‌به قراردادهاي اجاره به‌شرط تمليك و خريد اقساطي كه براساس استانداردهاي حسابداري مربوط شناسايي مي‌شود.
د. تفاوت تسعير ارز ناشي از تسهيلات ارزي دريافتي تاحدي كه به‌عنوان تعديل سود تضمين‌شده و كارمزد تسهيلات مذكور محسوب مي‌شود.
موجودي‌هايي كه رساندن آن به وضعيت قابل فروش مستلزم صرف دوره زماني قابل ملاحظه‌اي است و نيز ماشين‌آلات‌توليدي، تأسيسات توليد نيرو و ساختمان‌ها، نمونه‌هايي از دارايي واجد شرايط مي‌باشد. ساير سرمايه‌گذاري‌ها و موجودي‌هايي كه مرتباً يا به شيوه‌هاي ديگر به مقادير زياد و به‌طور مسـتمر در كوتاه‌مدت توليد مي‌شـود، دارايي واجد شـرايط نيسـت.
دارايي‌هايي كه به‌هنگام تحصــيل براي استفاده مورد نظر يا فروش آماده است، به‌عنوان دارايي واجد شرايط تلقي نمي‌شود.
