هدف استاندارد 37، الزام واحدهای‌تجاری به افشای‌اطلاعاتی در صورت‌های‌مالی (فایل اکسل صورت‌های مالی فرموله شده) است تا استفاده‌کنندگان (استفاده‌کنندگان از اطلاعات حسابداری) بتوانند موارد زیر را ارزیابی کنند:
استاندارد 37 باید توسط تمام واحدهای‌تجاری، برای انواع ابزارهای‌مالی به‌جز موارد زیر به‌کار گرفته شود:
الف. براساس استاندارد 37 منافع در واحدهای‌تجاری فرعی، واحدهای‌تجاری وابسته یا مشارکت‌های‌خاص که حسابداری آنها طبق استانداردحسابداری۱۸ صورت‌های‌مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه‌گذاری در واحدهای‌تجاری فرعی (صورت‌های مالی جداگانه)، استانداردحسابداری۲۰ (سرمایه‌گذاری در واحدهای‌تجاری وابسته) یا استانداردحسابداری۲۳ (حسابداری مشارکت‌های‌خاص) انجام می‌گیرد.
ب. حقوق و تعهدات کارفرمایان در طرح‌های مزایای‌کارکنان، که استانداردحسابداری۳۳ (مزایای‌بازنشستگی‌کارکنان) برای آنها کاربرد دارد.
پ. قراردادهای‌بیمه صادرشده (قرارداد بیمه عمر کارکنان) توسط بیمه‌گر طبق تعریف استانداردحسابداری۲۸ (فعالیت‌های بیمه‌عمومی).
ت. ابزارهایی که طبق بندهای ۱۲ و ۱۳ یا ۱۴ و ۱۵ استانداردحسابداری۳۶ (ارائه ابزارهای مالی)، باید به‌عنوان ابزارهای‌مالکانه طبقه‌بندی شوند.
استاندارد مربوطه برای ابزارهای‌مالی شناسایی‌شده و شناسایی‌نشده کاربرد دارد. ابزارهای‌مالی شناسایی‌شده، شامل: دارایی‌های‌مالی و بدهی‌های‌مالی مانند: سرمایه‌گذاری‌ها، دریافتنی‌ها، پرداختنی‌ها و وام‌های‌دریافتنی یا پرداختنی است که در صورت‌وضعیت‌مالی منعکس شده است. ابزارهای‌مالی شناسایی‌نشده، شامل برخی ابزارهای‌مالی است که اگرچه در صورت‌وضعیت‌مالی منعکس نشده است، اما در دامنه‌کاربرد این استاندارد قرار می‌‌گیرند (مانند برخی تعهدات وام).
جهت دریافت آموزش رایگان استانداردهای حسابداری می‌توانید به صفحه آموزش‌استانداردهای‌حسابداری مراجعه کنید.
